Dynamics of the Serbian EU accession process : key issues and the challenges of state democratisation in an era of populism

The current Serbian authorities (aligned with the Serbian Progressive Party) have pushed Serbia towards effective reforms over the past several years and improved its image on the international arena through an intensified diplomatic offensive after 2015. This has led to a situation in which the Serbian state became a political and economic partner in both regional and integration projects. The latter is demonstrated by the arduous but progressive accession process to the European Union. After 2000, international and Serbian public opinion greeting the end of the regime of Slobodan Milošević expected rapid democratisation of the state based on statements by Serbian politicians who had declared a West European course of the state. The short-lived rule of Prime Minister Zoran Đinđić, confirmed this; however, the policy of his successors was no longer so unambiguous. For almost a decade, Serbia oscillated between populism and declared democratisation, without making major changes, expected by both society and the European Union. When after the year 2012 the Serbian Progressive Party came to power (the party was founded as a conservative grouping and had radical roots), it seemed that the Serbian state would be pushed towards a more conservative, anti-European and nationalist direction. However, that did not happen. Opinion about the last six years of the group’s rule is varied. This paper aims to try to answer the question whether during the party’s rule, Serbia has been democratising and whether in this era of nationalist movements and populism, the country has a chance at real democratisation and finishing the pro- cess of accession to the EU

11th Congress of South-East European Studies. Sofia 2015

11th Congress of South-East European Studies. Sofia 2015 The 11th Congress of South-East European Studies took place in Sofia, Bulgaria, between 31 August and 4 September 2015. It was organised by the International Association for Southeast European Studies (orig. in French: AIESEE – Associacion Internationale d’ Études du Sud-Est Européen). South-Eastern Europe is an area looked upon by world powers with a large amount of ambivalence. As the region’s states are not considered to be key global players, the events that occur in this part of the continent draw interest that is cyclical in nature and that is usually triggered by cyclical issues, too. Though relatively small, the area has been a point of interest for many researchers for over 100 years due to its ethnic diversity and the related inherent multi-nationality the scale of which is not encountered anywhere else in Europe. The cultural, linguistic, and religious pluralism of this region often produces specific social amalgams. With the cyclical interest aside, for a little more than a century the main European (and not only European) political powers have been making efforts to exert influence in the region, understanding the significance of its geographic location, where East meets West. Regardless of the changing dynamics of interest in South-Eastern Europe, the region will certainly remain one of the most fascinating focus areas for researchers and academics across the world, who will meet again not in five, but in four years at another congress this time to be held in Romanian Constanţa to discuss issues and topics related to this corner of the world.   11. Kongres AIESEE, Sofia 2015 W dniach od 31 sierpnia do 4 września 2015 r. w Sofii (Bułgaria) odbył się 11 Kongres Studiów nad Europą Południowo-Wschodnią, zorganizowany przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Studiów nad Europą Południowo-Wschodnią (AIESEE - Associacion Internationale d’ Études du Sud-Est Européen). Europa Południowo-Wschodnia jest obszarem, do którego światowe mocarstwa podchodzą z dużą dozą ambiwalencji. Kraje tego regionu nie są głównymi graczami na arenie światowej, przez co wydarzenia związane z tą częścią Europy spotykają się z cyklicznym zainteresowaniem powstającym zazwyczaj w obliczu problemów, które - równie cykliczne wywoływane - zwracają uwagę świata na ten relatywnie nieduży region. Jest on jednak bezsprzecznie obszarem, który wzbudza zainteresowanie badaczy od ponad stu lat ze względu na swoje zróżnicowanie etniczne, pociągające za sobą rdzenną wielonarodowość regionu, niewystępującą na taką skalę gdzie indziej w Europie. Związana z tym wielość kultur, języków i religii generuje często specyficzne dla tej szerokości geograficznej amalgamaty społecznościowe. Również od nieco ponad stu lat o wpływy w tym regionie (abstrahując od wspomnianej cykliczności zainteresowania) zabiegają główne europejskie siły polityczne (a obecnie nie tylko europejskie) ze względu położenie geograficzne, w którym Zachód spotyka Wschód. Bez względu na dynamikę zainteresowania Europą Południowo-Wschodnią jest i będzie ona bezsprzecznie fascynującym obszarem badań naukowców całego świata, którzy ponownie spotkają się za cztery lata na kolejnym kongresie, tym razem w rumuńskiej Constanzy, aby pochylić się nad zagadnieniami związanymi z tą częścią świata

11th Congress of South-East European Studies. Sofia 2015

11th Congress of South-East European Studies. Sofia 2015The 11th Congress of South-East European Studies took place in Sofia, Bulgaria, between 31 August and 4 September 2015. It was organised by the International Association for Southeast European Studies (orig. in French: AIESEE – Associacion Internationale d’ Études du Sud-Est Européen).South-Eastern Europe is an area looked upon by world powers with a large amount of ambivalence. As the region’s states are not considered to be key global players, the events that occur in this part of the continent draw interest that is cyclical in nature and that is usually triggered by cyclical issues, too. Though relatively small, the area has been a point of interest for many researchers for over 100 years due to its ethnic diversity and the related inherent multi-nationality the scale of which is not encountered anywhere else in Europe. The cultural, linguistic, and religious pluralism of this region often produces specific social amalgams. With the cyclical interest aside, for a little more than a century the main European (and not only European) political powers have been making efforts to exert influence in the region, understanding the significance of its geographic location, where East meets West. Regardless of the changing dynamics of interest in South-Eastern Europe, the region will certainly remain one of the most fascinating focus areas for researchers and academics across the world, who will meet again not in five, but in four years at another congress this time to be held in Romanian Constanţa to discuss issues and topics related to this corner of the world. 11. Kongres AIESEE, Sofia 2015W dniach od 31 sierpnia do 4 września 2015 r. w Sofii (Bułgaria) odbył się 11 Kongres Studiów nad Europą Południowo-Wschodnią, zorganizowany przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Studiów nad Europą Południowo-Wschodnią (AIESEE - Associacion Internationale d’ Études du Sud-Est Européen).Europa Południowo-Wschodnia jest obszarem, do którego światowe mocarstwa podchodzą z dużą dozą ambiwalencji. Kraje tego regionu nie są głównymi graczami na arenie światowej, przez co wydarzenia związane z tą częścią Europy spotykają się z cyklicznym zainteresowaniem powstającym zazwyczaj w obliczu problemów, które - równie cykliczne wywoływane - zwracają uwagę świata na ten relatywnie nieduży region. Jest on jednak bezsprzecznie obszarem, który wzbudza zainteresowanie badaczy od ponad stu lat ze względu na swoje zróżnicowanie etniczne, pociągające za sobą rdzenną wielonarodowość regionu, niewystępującą na taką skalę gdzie indziej w Europie. Związana z tym wielość kultur, języków i religii generuje często specyficzne dla tej szerokości geograficznej amalgamaty społecznościowe. Również od nieco ponad stu lat o wpływy w tym regionie (abstrahując od wspomnianej cykliczności zainteresowania) zabiegają główne europejskie siły polityczne (a obecnie nie tylko europejskie) ze względu położenie geograficzne, w którym Zachód spotyka Wschód. Bez względu na dynamikę zainteresowania Europą Południowo-Wschodnią jest i będzie ona bezsprzecznie fascynującym obszarem badań naukowców całego świata, którzy ponownie spotkają się za cztery lata na kolejnym kongresie, tym razem w rumuńskiej Constanzy, aby pochylić się nad zagadnieniami związanymi z tą częścią świata

Obraz relacji serbsko-boszniackich na przykładzie Sandżaku w pierwszej dekadzie XXI w.

Autorka w swojej pracy omawia trudną relację serbsko-boszniacką na przykładzie Sandżaku, obszaru położonego na terytorium Serbii oraz Czarnogóry. Wyjaśnia również skomplikowane znaczenie terminu „Boszniak” oraz jakie konsekwencje miało wprowadzenie tej nazwy do życia publicznego, języka służbowego i dokumentów. Badaczka podkreśla w swojej pracy również fakt, że Boszniacy stanowią najliczniejszą po Serbach i Węgrach grupę narodową w Republice Serbii, co daje im prawo do korzystania z przysługujących im praw mniejszościowych, łącznie z dążeniem do uzyskania autonomii terytorialnej.Udostępnienie publikacji Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego finansowane w ramach projektu „Doskonałość naukowa kluczem do doskonałości kształcenia”. Projekt realizowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój; nr umowy: POWER.03.05.00-00-Z092/17-00

Ne davimo Beograd (Serbia) jako przykład miejskiego ruchu społecznego nowej fali

The Serbian socio-political initiative Ne da(vi)mo Beograd (We will not give/flood Belgrade) is defined as a local political movement initiated by the citizens of Belgrade. This movement is one of the new urban social movements emerging from the so-called new social movements of the second generation and indicate the dynamic development of grassroots civic initiatives that want to change the local reality in the face of lack of trust in politicians from the central government, as people not interested in changing the situation of the average citizen. Urban movements, in turn, are characterized by initiatives aimed at improving the lives of the inhabitants of a given town. The article aims to analyze the activities of this movement as an element of a wider activity, known in Serbia as the Civic Front, which brings together local political organizations that are active in individual towns. It also aims to try to answer the question where the border of a social movement ends and the activity of a political organization begins. Ne da(vi)mo Beograd seems to be an initiative that goes beyond unambiguous definitions and may be an example of new, new civic activities that need a new definition, while setting a new framework for activity.Serbska stołeczna inicjatywa Ne da(vi)mo Beograd (Nie damy/zatopimy Belgradu) definiuje się jako lokalny ruch polityczny, powstały z inicjatywy mieszkańców Belgradu. Ruch ten należy do wyodrębniających się z nowych ruchów społecznych miejskich, które zaliczają się do tzw. nowych ruchów społecznych drugiej generacji i wskazują na dynamiczny rozwój oddolnych inicjatyw obywatelskich, chcących zmieniać lokalną rzeczywistość w obliczu braku zaufania do polityków ze szczebla władz centralnych, jako osób niezainteresowanych wpływem na zmianę położenia przeciętnego obywatela. Ruchy miejskie z kolei cechują inicjatywy ukierunkowane na poprawę życia mieszkańców danej miejscowości. Artykuł ma na celu analizę działalności tego ruchu jako elementu szerszej aktywności, znanej w Serbii jako Front Obywatelski, który zrzesza lokalne organizacje polityczne, aktywizujące się w ramach poszczególnych miejscowości. Ma również na celu próbę odpowiedzi na pytanie, gdzie kończy się granica ruchu społecznego a zaczyna aktywność organizacji politycznej. Ne da(vi)mo Beograd wydaje się być inicjatywą wykraczającą poza jednoznaczne definicje i być może stanowi przykład kolejnych, nowych aktywności obywatelskich, które potrzebują nowego zdefiniowania, wyznaczając równocześnie nowe ramy aktywności

Operacja „Oluja” i spory wokół jej interpretacji

Autorka analizuje wojskową operację „Oluja” („Burza”) przeprowadzoną w sierpniu 1995 r. na obszarze dzisiejszej Republiki Chorwacji. Została ona zorganizowana przez siły zbrojne młodego państwa chorwackiego. Miała na celu przejęcie kontroli administracyjnej (i faktycznej), przy użyciu wojska, nad obszarem zamieszkanym przez Serbów, funkcjonującym od 1991 r. pod nazwą Republika Serbska Krajina (RSK).Udostępnienie publikacji Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego finansowane w ramach projektu „Doskonałość naukowa kluczem do doskonałości kształcenia”. Projekt realizowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój; nr umowy: POWER.03.05.00-00-Z092/17-00

Serbskie aspiracje do struktur europejskich. Sytuacja mniejszości narodowych i etnicznych w Autonomicznej Prowincji Wojwodiny ze szczególnym uwzględnieniem systemu kształcenia

Serbian aspirations towards European structures. The situation of national minorities and ethnic minorities in the Autonomous Province of Vojvodina with particular emphasis on the educational system Autonomous Province of Vojvodina (APV) is an area in the northern part of the Repub­lic of Serbia. This region is inhabited by over 26 national and ethnic minorities, making it the most diverse ethnically area throughout Serbia. On the basis of the Constitution and special statutes in APV the following languages have official status: Serbian, Hungarian, Slovak, Croatian, Romanian and Ruthenian. In addition, this area is the most economically developed throughout the country. Vojvodina is an example of a well-functioning multi‑ethnic commu­nities living in one territory, which in some regions of the Balkans remains an open problem. Therefore government in Belgrade tries to keep the European image of this autonomy to such an extent, that cyclically there appears information about the possibility of obtaining of the total independence of this territory and the separation from the Republic of Serbia. Para­doxically, such speculations can lead to the destabilization in other regions of Serbia. They did not obtain such a level of autonomy and mentioned speculations inspire some minorities into actions in order to get the certain independence (for example Boshniaks from Sandjak in western Serbia). The central authorities are aware of this fact and try to keep the control over all regions of the country that often can lead to ethnic conflicts. That raises the following question: to what extend wide autonomy of the Vojvodina is true and in corresponding to the constitutional policy, what fields of the life does this autonomy include